اشاره: در مرز ايران با كشورهاي همسايه ۲۸ میدان هیدروکربنی به‌صورت مشترک وجود دارد كه به گفته رئيس پژوهشكده نفت، گاز و پتروشيمي دانشگاه امیرکبیر در همه آنها از ديگر كشورها عقب هستيم و همين امر سبب شده تا نوعي «ربايش» منابع برای ایران اتفاق ‌بیفتد. حسين آفريده در گفت‌وگوي خود با «شرق» با تأكيد بر اينكه اين عقب‌ماندگي كه از تأخير در سرمايه‌گذاري در اين ميادين ناشي مي‌شود، به ضرر منافع ملي است، با محاسبه‌اي سرانگشتي در مهم‌ترين ميادين مشترك ايران با كشورهاي عربستان، عراق و قطر مي‌گويد: «عقب‌ماندگی ما از سه کشور همسایه عربستان، عراق و قطر رقمی بالغ بر ١٧ میلیارد دلار به‌صورت سالانه می‌شود». اين تنها بخشي از ضرر و زياني است كه از تأخير در اجراي قراردادهاي نفتي گريبان ايران را مي‌گيرد. آفريده معتقد است هيچ انشايي بي‌غلط نيست و باوجودي‌كه ايرادات قراردادهاي جديد نفتي اصلاح شده، اما ممكن است باز هم ايرادي پيدا شود، اما نبايد با وقت‌كشي منابع ملي را به هدر دهيم. به گفته او: «نمي‌توانيم در داخل با هم در كشمكش باشيم و رقيبمان در طرف ديگر سود ببرد... كمااينكه تا به حال هم اين‌طور بوده است». اين كارشناس نگاهي هم به پروژه‌هاي نفتي ايران در درياي خزر دارد و با انتقاد از عملكرد دولت گذشته در مذاكرات در اين حوزه، اعتراض‌نکردن به كاهش سهم ايران از ٢٠ درصد به ١٣ درصد از اين دريا را نوعي سهل‌انگاري قلمداد مي‌كند. او تأكيد مي‌كند: «این در حالی است که دولتمردان در زمان دولت‌هاي هفتم و هشتم از سهم ٢٠ درصدي كوتاه نيامدند اما در دولت قبل به سهم كمتر اعتراض نكرده‌اند».